به نقل از «خبرگزاری آریا»

بررسي تاثير ژنتيک بر احساسات

تاریخ انتشار: ۷ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۷۸۱۳۹۲

خبرگزاری آریا-محققان با ارسال شوک الکتریکی به حیوانات درک ما از سازوکارهای عاطفی را تغییر دادند که می تواند به نوبه خود اختلالات را درمان کند.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از وبگاه دانشگاه ناگویا، محققان دریافته‌اند که کرم‌ها وقتی با جریان متناوب حتی برای چند ثانیه تحریک می‌شوند، با سرعت بالایی شروع به حرکت می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دانشمندان معتقدند این پدیده ممکن است توسط «احساسات» ابتدایی ایجاد شود.
مطالعه احساسات در حیوانات مدت‌هاست که با تحقیقات محدودی که عمدتاً بر "ترس" در موش‌ها متمرکز شده است، مساله‌ برانگیز تلقی می‌شود. با این حال، از دهه 2010، به طور فزاینده‌ای در مقالات علمی گزارش شده است که حتی خرچنگ‌ها و مگس‌ها نیز ممکن است عملکرد‌های مغزی شبیه به احساسات را با تمرکز بر چندین ویژگی رفتارشان، مانند پایداری و ظرفیت، داشته باشند.
یک تیم تحقیقاتی بین المللی از ژاپن و ایالات متحده آمریکا، این احتمال را آشکار کردند که کرم گرد «سی. الگانس» (Caenorhabditis elegans) دارای "احساسات" است. محققان از کرم‌ها برای تجزیه و تحلیل دقیق عملکرد‌های اساسی مانند ادراک، حافظه و حتی تصمیم گیری در سطوح سلولی و ژنتیکی استفاده می‌کنند.
محققان در ابتدا کشف کردند که وقتی کرم‌ها تحت تحریک جریان متناوب قرار می‌گیرند، با سرعت غیرمنتظره‌ای شروع به حرکت می‌کنند. محققان همچنین دریافتند که این پاسخ "دویدن" به مدت 1-2 دقیقه حتی پس از پایان تحریک الکتریکی برای چند ثانیه ادامه دارد. در حیوانات به طور کلی، هنگامی که یک محرک متوقف می‌شود، پاسخ به آن محرک معمولاً بلافاصله متوقف می‌شود. بنابراین، واکنش "ادامه دویدن حتی پس از توقف محرک" استثنایی است.
این نتایج ممکن است نشان دهد که واکنش حیوانات به شوک الکتریکی نشان دهنده نوعی احساس شبیه به ترس است.
البته همه کرم ها یکسان رفتار نکردند. تجزیه و تحلیل ژنتیکی نشان داد که برخی از حیوانات با جهش‌های خاص قادر به تولید نوروپپتیدهایی نیستند که شبیه به هورمون‌های انسانی هستند. در این کرم ها، رفتار فرار کردن برای مدت طولانی تری نسبت به سایر حیوانات ادامه داشت.
این پاسخ طولانی ترس به دانشمندان نشان داد که ژنتیک تا چه اندازه ممکن است در تنظیم احساسات و عاطفه نقش داشته باشد. در واقع، اگر هیجان یا ترسی را تجربه کنیم که برای مدت بسیار طولانی ادامه داشته باشد، زندگی روزمره ما را مختل می‌کند. بنابراین، یافته‌ها نشان می‌دهد که احساسات ما، مانند «هیجان»، «شادی» یا «غم» که توسط محرک‌ها القا می‌شوند، ممکن است به طور طبیعی با گذشت زمان محو شوند، اما توسط یک مکانیسم فعال شامل ژن‌ها کنترل می‌شوند.
این مطالعه نشان می‌دهد که استفاده از کرم‌ها می‌تواند بینش‌های دقیقی در مورد ساز و کارهای ژنتیکی نهفته در "احساسات" اولیه ارائه دهد. بسیاری از ژن‌های فعال در کرم‌ها مشابه انسان‌ها و سایر موجودات زنده هستند، بنابراین مطالعه کرم‌ها می‌تواند سرنخ‌های مهمی در مورد ژن‌های دخیل در اساس «احساسات» ارائه دهد. به طور خاص، شرایطی مانند افسردگی، که به عنوان اختلالات خلقی طبقه بندی می‌شوند، می‌توانند به عنوان حالت‌هایی تفسیر شوند که در آن احساسات منفی به دلیل ناتوانی در پردازش مؤثر محرک‌های تجربه شده، به طور مفرط و مداوم حفظ می‌شوند.
اگر ژن‌های جدید مرتبط با احساسات از طریق تحقیقات کرم‌ها کشف شوند، این ژن‌ها می‌توانند به طور بالقوه به اهدافی برای درمان‌های جدید اختلالات عاطفی تبدیل شوند.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: ژنتیک احساسات کرم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۷۸۱۳۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف موجوداتی که 540 میلیون‌ سال قبل اقیانوس‌های زمین را نورانی می‌کردند (+عکس)

بسیاری از موجودات آب‌های جهان را نورانی می‌کنند. از میکرواوگانیسم‌هایی گرفته که خطوط ساحلی را در تاریکی شب به رنگ آبی برقدار در می‌آورند تا قلابچه‌ماهی‌های اعماق دریا که از فریب‌دهنده‌های درخشان‌شان برای اغوا کردن طعمه استفاده می‌کنند، طیف وسیعی از مخلوقات دریایی از طریق پدیده‌ای طبیعی با عنوان بیولومینانس یا زیست‌تابی از خودشان نور ساطع می‌کنند.

به گزارش راهنماتو، اکنون نتایج یک مطالعه تازه از اولین نمونه‌های زیست‌تاب‌ها در روی سیاره زمین پرده برداشته و تاریخ حضور آن‌ها به روی زمین را تا زمان آغاز نخستین روزهای حیات حیوانات به عقب کشیده است. بر اساس این مطالعه در حدود 540میلیون سال قبل، حیوانات نرم و شاخه‌داری با عنوان اوکتوکورال‌ها شروع به نورانی کردن اقیانوس‌ها کردند.

نتایج این مطالعه که در نشریه Proceedings of the Royal Society  منتشر شده است، از رابطه اوکتوکورال‌های اقیانوس‌های مدرن ما استفاده کرده تا به سمت عقب حرکت کند و مشخص کند این زیست‌تاب‌های ورقه-مانند چه زمانی پا به قلمرو حیوانات گذاشتند.

در دریاهای امروزی، اوکتوکورال‌ها انواعی از فرم‌ها مانند قلم‌های دریایی، پنکه‌های دریایی و مرجان‌های نرم را دارند. دانیل دلئو، زیست‌شناسی که این مقاله را برای موزه تاریخ طبیعی آمریکا نوشته است، می‌گوید:

 «اوکتوکورال‌ها مرجان‌های نرم‌تنی به شکل درخت هستند. نام‌شان را از قرینگی بدن‌شان که هشت قسمت دارد، گرفته‌اند. اوکتوکورال‌ها اغلب باغ‌های مرجانی و جنگل‌های حیوانی در اقیانوس، به خصوص در اعماق آب، درست می‌کنند که می‌تواند خانه و پرورشگاهی برای طیفی از حیوانات باشد.»

در این مطالعه محققان به این دلیل روی اوکتوکورال‌ها تمرکز کردند که اغلب آن‌ها زیست‌تاب هستند. درست مثل همه ارگانیسم‌های زیست‌تاب، در اوکتوکورال‌ها هم آنیزمی با عنوان لیوسفراس با ترکیب لوسیفرین واکنش نشان می‌دهد و نور تولید می‌کند.

جانورشناسان تاکنون توانسته‌اند تخمین بزنند که توانایی نورتابی حدودا 100بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. اما اینکه این موجودات زنده دقیقه از چه زمانی به قابلیت نورتابی مجهز شدند، مشخص نبود.

تا قبل از مطالعه اخیر، قدیمی‌ترین نمونه شناخته‌شده زیست‌تابی به سخت‌پوستان 267میلیون ساله نسبت داده شده بود. دلئو و همکاران نویسنده‌اش انتظار داشتند که این توانایی بسیار قدیمی‌تر باشد. اوکتوکورال‌ها با گونه‌های نورانی متعددشان، به نظر می‌رسید که گروه خوبی برای گردآوری شواهد باشند.

دلئو می‌گوید:

«اوکتوکورال‌ها به دلیل بدن‌های نرم‌شان مثل مرجان‌های استخوانی و سنگی فسیل نمی‌شوند.»

بعضی وقت‌ها تنها ماده‌ای که در اختیار کارشناسان است، بخش‌های کوچک و سخت سازه‌های مرجانی به نام اسکلریت است. واکنش زیست‌شیمیایی حیاتی را هم نمی‌توان مستقیما در فسیل‌ها مشاهده کرد، بنابراین کارشناسان می‌بایست به خطوط دیگری از شواهد برای رسیدن به خواستگاه زیست‌تاب‌ها تکیه می‌کردند.

دلئو و همکارانش برای پاسخ به این پرسش به درخت خانوادگی اوکتوکورال‌ها پرداختند. آن‌ها برای آنکه فرگشت زیست‌تابی در اوکتوکورال‌ها را دنبال کنند، به شباهت‌های ژنتیکی در میان اوکتوکورال‌ها و خویشاوندان‌شان پرداختند. حدودا 3500 یا تعداد بیش‌تری از اوکتوکورال‌ها به گروهی بزرگ‌تر به نام آنتوزوآ تعلق دارند که مرجان‌ها و شقایق‌های دریایی را در بر می‌گیرد.

جانورشناسان به دنبال گونه‌هایی بودند که توانایی زیست‌تابی داشتند تا بتوانند تعیین کنند که این توانایی چند بار در میان این حیوانات فرگشت یافته است. علاوه بر آن محققان عمقی که اوکتوکورال‌ها در آن زندگی می‌کنند را بررسی کردند تا ببیند آیا نورتابی در عمق و سطح دچار فرگشت شده یا خیر.

با همه این ارزیابی‌ها آن‌ها تخمین زدند که اجداد اوکتوکورال‌ها چه شکلی بودند و از کی در دریاها پدیدار شدند.

محققان پیشنهاد می‌دهند که توانایی زیست‌تابی در اوکتوکورال‌هایی با مکانیزم‌های زیستی مشترک آن‌چنان شایع است که آخرین جد مشترک این گروه احتمالا زیست‌تاب بوده است.

این جد در آغاز دوره کامبرین در حدود 542 میلیون سال قبل، زمانی که جهان در بسیاری از ابعاد در حال شکوفایی بوده و اشکال تازه حیوانات به سرعت در حال تنوع‌یافتن بودند، زندگی می‌کرده است. آن‌ها همچنین تخمین زده‌اند که نخستین زیست‌تاب‌ها احتمالا در آب‌های کم‌عمق به وجود آمده‌اند و بعدها به آب‌های عمیق راه یافته‌اند.

کانال عصر ایران در تلگرام